Τυπική ανάπτυξη λόγου και ομιλίας (Α’ Μέρος)

Τυπική ανάπτυξη λόγου και ομιλίας παιδιών πριν την ηλικία των 3 ετών.

Τα παιδιά μαθαίνουν να επικοινωνούν πολύ πριν αναπτύξουν τη μορφή και το περιεχόμενο της γλώσσας. Τα βρέφη γεννιούνται με ένα ρεπερτόριο συναισθηματικών συμπεριφορών που επιτρέπουν την επικοινωνία των βασικών αναγκών και ήδη από το πρώτο έτος της ζωής τους είναι σε θέση να επικοινωνούν περαιτέρω την πρόθεσή τους για τους άλλους μέσω ενός συνδυασμού βλεμματικής επαφής, φώνησης και χειρονομίας.
 Αν και αρχικά τα βρέφη δεν έχουν επίγνωση των προγλωσσικών συμπεριφορών, οι συνεπείς και ενδεχόμενες απαντήσεις των φροντιστών τονίζουν και διδάσκουν την επικοινωνιακή φύση της γλώσσας.

Συμβατική χρήση της γλώσσας αρχίζει περίπου στους 12 μήνες, όταν τα μικρά παιδιά λένε συνήθως τα πρώτα αναγνωρίσιμα λόγια τους. Σε αυτή την ηλικία, τα παιδιά δείχνουν επίσης σαφή αποδεικτικά στοιχεία για την κατανόηση ορισμένων λέξεων ή ακόμη και απλών φράσεων, ενώ ανταποκρίνονται κατάλληλα σε συγκεκριμένες λέξεις.

Κατά τη διάρκεια των 12 – 18 μηνών, υπάρχει μια σταδιακή αύξηση τόσο της κατανόησης όσο και της έκφρασης. Τα παιδιά μαθαίνουν λέξεις –αντικείμενα (μπάλα, μπισκότο) και ονόματα ανθρώπων (μαμά, μπαμπά, γιαγιά), που έρχονται σε καθημερινή επαφή. Τα παιδιά μαθαίνουν επίσης κοινωνικές λέξεις που πρέπει να χρησιμοποιούνται, όπως χαιρετισμούς. Πολύ νωρίς χρησιμοποιούνται λέξεις που συνδυάζονται με χειρονομίες που εκφράζουν τις ιδέες, όπως η εμφάνιση (“Ωχ”), η εξαφάνιση (“Πάει”), η επανάληψη (“Άλλο”).

Μέχρι την ηλικία των 18 μηνών, το μέγεθος του εκφραστικού λεξιλογίου φθάνει κατά μέσο όρο περίπου 50 έως 100 λέξεις. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από πολλά αιτήματα των παιδιών προς τους ενήλικες για πράγματα που ανακαλύπτουν γύρω τους και οι λέξεις μαθαίνονται με ταχύτατο ρυθμό, ακόμα και σε μία έκθεση των παιδιών σε αυτές. Το στάδιο αυτό σηματοδοτεί ένα σημαντικό σημείο, καθώς τα παιδιά είναι σε θέση πλέον να χρησιμοποιούν λέξεις για να πάρουν νέες πληροφορίες για τον κόσμο.

Από 16 μέχρι 19 μηνών, τα παιδιά είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται μη λεκτικά συνθήματα, όπως το βλέμμα των ματιών ενός ενήλικα, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί να καταλάβει πλέον τις προθέσεις των άλλων.

Πριν από την ηλικία των 2 ετών, τα περισσότερα παιδιά αρχίζουν συνδυάζουν λέξεις για να σχηματίσουν τηλεγραφικό λόγο. Τα παιδιά μιλούν για τα αντικείμενα με την ονομασία τους και συζητούν τις θέσεις ή τις ιδιότητές τους, ποιος είναι ο ιδιοκτήτης, και ποιος κάνει τα πράγματα γι ‘αυτούς. Μιλούν για τους άλλους ανθρώπους, τις δράσεις τους, τις θέσεις τους, τις δικές τους ενέργειες σε αντικείμενα, και ούτω καθεξής. Αντικείμενα, άνθρωποι, δράσεις απασχολούν τα τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά. (Flusber et al., 2005).