Προσανατολισμός στον χώρο - Προτεινόμενες δεξιότητες

Ο προσανατολισμός στον χώρο είναι στενά συνδεδεμένος με το σχήμα του σώματος, γιατί για να προσανατολιστεί το παιδί μέσα στον χώρο , πρέπει να ανατρέξει στο σώμα του και να καθορίσει την θέση που κατέχει σε σχέση με τα αντικείμενα που το περιβάλλουν. Οι βασικές έννοιες στον προσανατολισμό στον χώρο είναι : πάνω – κάτω, μέσα – έξω, μπροστά – πίσω, ψηλά – χαμηλά, δίπλα, απέναντι, δεξιά - αριστερά, κοντά - μακριά. Οι έννοιες αυτές είναι δύσκολο να κατανοηθούν από το παιδί. Γι αυτό πρέπει να εκμεταλλευόμαστε κάθε ευκαιρία στην καθημερινότητά μας για να βοηθήσουμε το παιδί να τις κατακτήσει. 

Το παιδί που προσανατολίζετε καλά μέσα στον χώρο θα τα καταφέρει πιο γρήγορα και πιο καλά στο σχολείο, πχ στην ανάγνωση και γραφή γιατί θα αντιληφθεί καλύτερα την διεύθυνση των γραμμάτων. 

Αναπτυξιακή διαταραχή του ψυχοκινητικού συντονισμού: Συνέπειες στην καθημερινή και σχολική ζωή των παιδιών.

 Η ικανότητα του ατόμου να συγχρονίζει τη δράση διαφορετικών μυϊκών ομάδων, προκειμένου να επιτύχει τον έλεγχο των κινήσεών του, ονομάζεται συντονισμός. Ο Bernstein (1967), θεωρεί ότι κάθε παραγωγή δραστηριότητας απαιτεί το συντονισμό και τη ρύθμιση κινήσεων για την επίτευξη αντικειμενικών σκοπών 

Ωστόσο ένα μικρό ποσοστό παιδιών φαίνεται να στερούνται αυτής της ικανότητας ή να μην την έχουν αναπτύξει σε ικανοποιητικό βαθμό. Τα παιδιά αυτά νοητικά δεν υστερούν, η φυσική τους κατάσταση είναι καλή, αλλά κινητικά εμφανίζονται να είναι αδέξια. Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία στο DSM-III-R (1987), προτείνει τον όρο αναπτυξιακή διαταραχή συντονισμού, για να περιγράψει αυτό το φαινόμενο, αλλά στη διεθνή βιβλιογραφία, κατά καιρούς, έχουν χρησιμοποιηθεί ως ταυτόσημοι διάφοροι όροι  όπως οι ακόλουθοι: σύνδρομο αδέξιου παιδιού, κινητική αδεξιότητα, εξελικτική δυσπραξία ή απραξία, αντιληπτικο-κινητική βλάβη, ελάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία, ψυχοκινητικήκαθυστέρηση 

Ομοίως έχουν προταθεί διάφοροι ορισμοί που λίγο έως πολύ έχουν κοινά σημεία, αφού εστιάζουν στο γεγονός της κινητικής ανεπάρκειας.

Εμείς  προτείνουμε τον ακόλουθο  : Αναπτυξιακή διαταραχή ψυχοκινητικού συντονισμού είναι μια κατάσταση κατά την οποία, λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας τους, παιδιά με φυσιολογική πνευματική και σωματική ανάπτυξη και χωρίς εμφανή νευρολογική νόσο παρουσιάζουν δυσκολίες στην εκτέλεση πολιτισμικά τυπικών κινητικών δεξιοτήτων, συμπεριλαμβανομένων δραστηριοτήτων της καθημερινής και της σχολικής ζωής 

Πρόκειται για μια ειδική  αναπτυξιακή διαταραχή, η οποία μπορεί να συνυπάρχει ή όχι με άλλες διαταραχές και δυσλειτουργίες. Τα παιδιά με αυτή τη διαταραχή μπορεί επίσης να παρουσιάζουν συχνά συνοδά προβλήματα όπως: μαθησιακές δυσκολίες, γλωσσικά προβλήματα, συναισθηματικά, κοινωνικά ή προβλήματα συμπεριφοράς 

Η πρώιμη ανίχνευση και η έγκαιρη αναγνώριση της διαταραχής είναι υψίστης σημασίας για το μέλλον  των προσβλημένων παιδιών, επειδή επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την καθημερινή και σχολική ζωή τους κι επειδή μας παρέχει τη δυνατότητα σχεδιασμού και οργάνωσης θεραπευτικών προγραμμάτων, αλλά και ψυχολογικής στήριξής τους προλαβαίνοντας έτσι πολλές φορές τη δημιουργία χρόνιων και δυσεπίλυτων προβλημάτων 

H διάγνωση της διαταραχής μπορεί να γίνει συγκρίνοντας το παιδί με άλλα συνομήλικα ή χρησιμοποιώντας πίνακες που δίνουν εξελικτικά την κινητική ανάπτυξη. Επίσης μπορεί να υποστηριχθεί από ειδικά τεστ όπως π.χ το Bender –Gestalt VisualMotor test, το Frostig Movement Skills test Battery, το Bruininks-Oseretsky test of motorDevelopment, το Movement Assessment Battery for Children των Henderson & Sugden, αλλά και από γενικά τεστ. Η χρονολογική ηλικία των παιδιών και η διανοητική τους ικανότητα πρέπει να ληφθούν υπόψη  Επιπλέον θα πρέπει να διαφοροδιαγνωσθεί από άλλες αναπτυξιακές διαταραχές (π.χ. ΔΕΠ-Υ, ΔΑΔ κλπ) στις οποίες επίσης μπορεί να παρατηρείται ελλειμματικός  συντονισμός των κινήσεων.