My Blogger Tricks
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΡΕΥΝΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΡΕΥΝΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 24 Αυγούστου 2017

Τι συμβαίνει στο μυαλό των νηπίων σύμφωνα με τις νευροεπιστήμες;

Πολλές φορές τα παιδιά νηπιακής ηλικίας νιώθουμε σαν να μας φέρνουν στα όρια μας και αδυνατούμε να καταλάβουμε τις συμπεριφορές τους. «Γιατί παθαίνουν αυτές τις εκρήξεις θυμού; Γιατί μας κοιτάνε και ρίχνουν επιδεικτικά τους μαρκαδόρους κάτω; Γιατί δαγκώνουν το αδερφάκι τους;». Είναι μερικά από τα πράγματα που αναρωτιέται ένας ενήλικας που έχει ο ίδιος ή έχει αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση παιδιών νηπιακής ηλικίας.
Ο νευροεπιστήμονας Dean Burnett αναφέρει ότι τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού πραγματοποιούνται όλες οι απαραίτητες συνδέσεις στους νευρώνες του εγκεφάλου του. Εμείς οι ενήλικες έχουμε συγκεκριμένα νοητικά σχήματα, βασισμένα στις εμπειρίες που έχουμε ζήσει στη μέχρι τώρα ζωή μας. Αυτά τα σχήματα μάς βοηθούν να οργανώνουμε την καθημερινότητα μας και τις διάφορες καταστάσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αντίστοιχα, τέτοια νοητικά σχήματα δεν υπάρχουν ακόμα στο μυαλό των νηπίων. Τα πάντα για τα παιδιά είναι καινούργια και συναρπαστικά. Δεν έχουν προηγούμενες εμπειρίες με βάση τις οποίες να μπορούν να κρίνουν. Για την ακρίβεια, τα παιδιά ηλικίας κάτω των 7 ετών έχουν έτσι προικιστεί από τη φύση τους, ώστε να μην αποθηκεύουν πολλές αναμνήσεις.
Επιπλέον, μπορεί το σώμα τους να έχει την ικανότητα να μαθαίνει μέσω της επανάληψης (π.χ. μπουσούλημα), όμως δεν σημαίνει ότι συμβαίνει κάτι αντίστοιχο και σε νοητικό επίπεδο (π.χ. δεν μπορούν να κατανοήσουν λογικά γιατί πρέπει να βάζουν παπούτσια). Όλες οι συνδέσεις στον εγκέφαλο δεν έχουν ολοκληρωθεί, με αποτέλεσμα όταν κάτι δεν συμβαίνει όπως τα ίδια το περιμένουν, να μην ξέρουν πώς να το διαχειριστούν και να αντιδρούν με τρόπο που στους ενήλικες φαντάζει περίεργος ή και υπερβολικός. Για την ακρίβεια, οι νευρωνικές συνδέσεις είναι πολύ περισσότερες από αυτές των ενηλίκων. Στην περίοδο της εφηβείας ξεκινούν να «κλαδεύονται», καθώς ο εγκέφαλος ξεκινά να διαγράφει τις πληροφορίες που δεν βρίσκει πια βοηθητικές.
Ακόμα, είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ προσπαθούμε να τα «μυήσουμε» στην υγιεινή διατροφή μαγειρεύοντας σπανάκι και μπρόκολο, τα παιδιά δείχνουν να προτιμούν περισσότερο γλυκές γεύσεις, όπως πατάτες ή μακαρόνια. Τα νήπια αναπτυξιακά γεύονται διαφορετικά τις τροφές, με αποτέλεσμα οι ίδιες τροφές να τους φαίνονται πιο πικρές ή άνοστες. Τέλος, τα νήπια κατακλύζονται από πολλά συναισθήματα ταυτόχρονα, τα οποία τις περισσότερες φορές δυσκολεύονται να διαχειριστούν, με συνέπεια να καταλήγουν σε εκρήξεις θυμού. Ρόλος του ενήλικα είναι να βοηθάει το παιδί να διαχειρίζεται αυτά τα συναισθήματα.
Ο εγκέφαλος ενός νηπίου είναι πολύπλοκος και καθημερινά κάνει διεργασίες, οι οποίες μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα να εκδηλώνουν τα νήπια συμπεριφορές που μας φαίνονται παράξενες ή και περιττές. Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι τα νήπια δεν συμπεριφέρονται έτσι επίτηδες, ούτε για να μας δοκιμάσουν. Δεν θέλουν να μας χαλάσουν το πρόγραμμα, ούτε να μας κάνουν τη ζωή πιο δύσκολη. Όσο υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας εμείς οι ενήλικες τι συμβαίνει στο μυαλό ενός νηπίου, τόσο θα μπορούμε πιο εύκολα να ρυθμίσουμε και τα δικά μας συναισθήματα για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε όσο πιο σωστά μπορούμε και να βοηθήσουμε πιο αποτελεσματικά τα παιδιά μας.

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ Ή ΒΡΑΔΥΣ ΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ;





Η διαταραχή του βραδύ γνωστικού ρυθμού , γνωστή και ως SCT, είναι ένας σχετικά νέος όρος στην ψυχολογία και την ψυχιατρική. Είναι επίσης γνωστή  Διαταραχή Ελλειμματικής Συγκέντρωσης. Η διαταραχή βγήκε από την αρχική έρευνα του Δρ Russell Barkley, ο οποίος ειδικεύεται στην έρευνα της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής. Προς το παρόν, δεν είναι μια επίσημη διάγνωση, αλλά μάλλον ένα σύμπλεγμα συμπτωμάτων που πιστεύεται ότι είναι ελαφρώς διαφορετικό από εκείνα που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της ΔΕΠΥ.

Είναι Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή Βραδύς Γνωστικός Ρυθμός;

Τα συμπτώματα για αυτή την προτεινόμενη νέα  διαταραχή μπορεί να ακούγονται γνωστά : τα παιδιά με βραδύ γνωστικό ρυθμό είναι επιρρεπή σε αφηρημάδα, μπορεί να έχουν δυσκολία να διατηρήσουν το ενδιαφέρον τους ή να βαριούνται πολύ εύκολα,  φαίνεται να ονειροπολούν, και συχνά δεν επεξεργάζονται πληροφορίες τόσο γρήγορα ή με την ίδια ακρίβεια σε σχέση με τα άλλα παιδιά.
Μερικά από αυτά τα συμπτώματα είναι παρόμοια με εκείνα που παρατηρούνται κυρίως σε άτομα με το τύπο της  "Απροσεξίας" της ΔΕΠΥ, είναι τα ακόλουθα:

·         Δεν δίνουν προσοχή στις λεπτομέρειες.
·         Δυσκολία εστίασης  της προσοχής της και της  οργάνωσης των καθηκόντων.
·         Μοιάζει να μην ακούει, ακόμα και όταν του μιλήσουν απευθείας.
·         Δεν ακολουθεί μέχρι τέλους τις οδηγίες.
·         Αποφεύγει  καθήκοντα που απαιτούν παρατεταμένη διανοητική προσπάθεια.
·         Χάνει πράγματα απαραίτητα για τις απαιτούμενες εργασίες.
·         Γίνεται  εύκολα έξαλλος και ξεχασιάρης στις καθημερινές δραστηριότητες.


Μερικές από τις βασικές διαφορές που πιστεύεται ότι υπάρχουν μεταξύ του τύπου Απροσεξίας της ΔΕΠΥ και του βραδύ γνωστικού ρυθμού  είναι ότι ο βραδύς γνωστικός ρυθμός περιλαμβάνει επίσης έλλειψη κινήτρων,  χαμηλή αυτοεκτίμηση και  χαμηλά επίπεδα ενέργειας. Το θέμα γίνεται πιο συγκεχυμένο καθώς μόνο μερικά από τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι κάποιοι από αυτούς με βραδύ γνωστικό ρυθμό μπορεί επίσης να πληρούν τα κριτήρια για οποιονδήποτε από τους  τρεις τύποι της ΔΕΠΥ: Τύπος  Απροσεξίας, Τύπος Υπερκινητικότητας-παρορμητικότητας  ή συνδυασμένος τύπος ΔΕΠΥ.




Προς το παρόν, παραμένει αμφίβολο κατά πόσον ο βραδύς γνωστικός ρυθμός είναι μια πραγματική διάγνωση κι αποτελεί ξεχωριστό τύπο από τη ΔΕΠΥ. Γιατί είναι τόσο σημαντική η διάγνωση; Επειδή μια έγκυρη διάγνωση είναι απαραίτητη για έναν φορέα παροχής υγείας που πρέπει καλύψει τα έξοδα των θεραπειών. 

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

«Αόρατα παιδιά»: Ένα συγκλονιστικό βίντεο για τα παιδιά με αναπηρία στα ελληνικά σχολεία!


«Αόρατα παιδιά»: Ένα συγκλονιστικό βίντεο για τα παιδιά με αναπηρία στα ελληνικά σχολεία!


Από τα 200.000 παιδιά με αναπηρία στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι μόνο το 15% πηγαίνει σχολείο.

Το υπόλοιπο 85%, δηλαδή περίπου 170.000 παιδιά, παραμένουν «αόρατα» από τις εκπαιδευτικές κοινότητες, περιορίζοντας τις πιθανότητες τους να γίνουν ορατοί πολίτες στο μέλλον.

Το μείζον αυτό θέμα παρουσιάζει η ActionAid με ένα βίντεο και μας καλεί να υπογράψουμε στο actionaid.gr/aoratapaidia προκείμενου τα παιδιά με αναπηρία να γίνουν ορατά σε όλα τα σχολεία…


Δείτε το βίντεο…

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Αντίληψη Χωρικών Σχέσεων



KT0008-27
ΗΑντίληψη Χωρικών Σχέσεων είναι μια από τις πιο σημαντικές δεξιότητες οπτικής αντίληψης, καθώς επηρεάζει τη συμμετοχή και την επίδοση ενός παιδιού σε καθημερινές ακαδημαϊκές, και όχι μόνο, δραστηριότητες. Μας βοηθά να κατανοήσουμε το περιβάλλον μας και πώς αυτό οργανώνεται γύρω μας. Πρόκειται για την αντίληψη της σχέσης στον χώρο:
Α) Μεταξύ του παρατηρητή και άλλων ανθρώπων ή αντικειμένων (πχ η πόρτα βρίσκεται δεξιά μου, ο μπαμπάς βρίσκεται μπροστά μου). Σε αυτήν την περίπτωση το σημείο αναφοράς είναι το σώμα του παρατηρητή και η θέση των υπολοίπων καθορίζεται σε σχέση με αυτό.
Β) Μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων ή αντικειμένων (πχ το παιχνίδι βρίσκεται πάνω από το κουτί, η αδερφή μου κάθεται δίπλα στη μαμά μου). Σε αυτήν την περίπτωση το σημείο αναφοράς βρίσκεται έξω από το σώμα του παρατηρητή και η θέση των υπολοίπων καθορίζεται σε σχέση με κάποιο άλλο σταθερό σημείο.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Διαταραχή της Αισθητηριακής Επεξεργασίας: Πρωτοπόρα έρευνα ανακαλύπτει τα βιολογικά αίτια στα παιδιά.


Girl Looking Through Magnifying Glass With Magnified Eye




Παρόλο που η Διαταραχή της Αισθητηριακής Επεξεργασίας (ΔΑΕ) στα παιδιά είναι πιο συνηθισμένη από τον αυτισμό και το ίδιο συνήθης με τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), δε συγκεντρώνει την υφιστάμενη προσοχή από τους ειδικούς, αφού δεν έχει αναγνωριστεί ως ξεχωριστή διαταραχή. Σε μία πολύ σημαντική μελέτη του Πανεπιστημίου του SanFransisco, ανακαλύφθηκε ότι παιδιά με ΔΑΕ έχουν υπολογίσιμες διαφορές στη δομή του εγκεφάλου, αποδεικνύοντας για πρώτη φορά τα βιολογικά αίτια της διαταραχής αυτής και διαχωρίζοντάς την από τις νευροαναπτυξιακές διαταραχές. Ένας από τους λόγους που οι ειδικοί είχαν παραβλέψει τη διαταραχή αυτή είναι ότι συχνά εκδηλώνει συννοσηρότητα με τον αυτισμό ή ΔΕΠΥ και δεν έχει καταγραφεί στα ψυχοδιαγνωστικά εγχειρίδια που χρησιμοποιούν οι ψυχίατροι και ψυχολόγοι.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Σχολικός εκφοβισμός: 5 τρόποι να μην πέσει το παιδί θύμα bullying!!!

Παλιά ο σχολικός εκφοβισμός ήταν κάτι ακραίο, σπάνιο, που βλέπαμε σε αμερικάνικες ταινίες ή ακούγαμε σποραδικά στις ειδήσεις. Πλέον, όμως, το φαινόμενο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στα ελληνικά σχολεία, και μάλιστα αφορά όλο και μικρότερες ηλικίες, με περιστατικά που πραγματοποιούνται ακόμα και στις αυλές των παιδικών σταθμών. Μερικά αποτελεσματικά βήματα για να προλάβετε τη «θυματοποίηση» του δικού σας παιδιού είναι τα εξής:

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Τα Ζώα Βοηθούν τα Παιδιά να Ξεπεράσουν τις Δυσκολίες



Από σκυλιά μέχρι άλογα, χρησιμοποιούνται από καινοτόμους θεραπευτές για να ηρεμήσουν, να παρακινήσουν και να διδάξουν τα παιδιά.
Κανένα παιδί δεν απολαμβάνει μία επίσκεψη στον οδοντίατρο. Αλλά για ένα παιδί, όπως η Caroline, μία αυτιστική επτάχρονη που έχει προβλήματα αισθητηριακής επεξεργασίας, ακόμη και μια επίσκεψη ρουτίνας μπορεί να είναι ένα τραυματικό γεγονός. Πριν από δύο χρόνια, «όλοι οι διαφορετικοί ήχοι και οι διαφορετικές μυρωδιές, σε συνδυασμό με την εγγύτητα των ανθρώπων, την έκαναν να ξεπεράσει τα όρια της», θυμάται η μητέρα της, Jaime. Η Caroline ήταν τόσο φοβισμένη, που όταν ξάπλωσαν την καρέκλα του οδοντιάτρου «πήδηξε πίσω από την πλάτη της και έτρεξε έξω προς το πάρκινγκ», λέει η Jaime. «Προσπαθήσαμε να την φέρουμε πίσω αλλά ήταν τόσο αναστατωμένη που ο οδοντίατρος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.”
Όταν η μαμά είπε στην εργοθεραπεύτρια της Caroline, Willow Rossi, για το επεισόδιο, η Rossi είχε μια σκέψη: Όταν εργάστηκε με την Caroline περιέλαβε το μαύρο λαμπραντόρ της, Tippy, το οποίο είναι αυτό που ονομάζουμε σκυλί εγκατάστασης. Η Tippy φάνηκε να βοηθά την Caroline να μείνει ήρεμη, οπότε γιατί να μην συνοδεύσει το κορίτσι στο επόμενο ραντεβού της; Επειδή η Tippy είναι επίσης ένας πιστοποιημένος σκύλος εξυπηρέτησης, έχει πλήρη πρόσβαση σε δημόσιους χώρους συμπεριλαμβανομένων των καταστημάτων, λεωφορείων και αεροπλάνων.
Ήταν απολύτως λογικό για τη Jaime: “Σε γενικές γραμμές, η Caroline ήταν πιο ευτυχισμένη και πιο ήρεμη κατά τις ημέρες που είδε τη Willow και την Tippy», είπε. Η Caroline δεν ουρλιάζει, δεν χτυπάει ή τρέχει μακριά όπως μερικές φορές έκανε με άλλους θεραπευτές. Αρχικά, ο οδοντίατρος της ήταν απρόθυμος, αλλά μετά από μικρή παράκληση από μία αποφασισμένη μαμά, η Tippy κλήθηκε να τη συνοδεύσει.
Πράγματι λειτούργησε. “Η Caroline πρόθυμα οδήγησε την Tippy στην αίθουσα αναμονής και, στη συνέχεια, στο δωμάτιο εξετάσεων», λέει η Rossi. “Η Tippy ξάπλωσε μαζί της στην καρέκλα σε όλη την εξέταση. Παρά το γεγονός ότι η Caroline ήταν ακόμα ανήσυχη, τα κατάφερε!”

Τι είναι ένα σκυλί εγκατάστασης;

Ένας θεραπευτής όπως η Rossi χρησιμοποιεί ένα σκυλί εγκατάστασης – που συχνά περιγράφεται ως «σκύλος θεραπείας» που είναι στην πραγματικότητα ένας γενικός όρος- ως μέτρο ή μέσο, για να βοηθήσει ένα παιδί να επιτύχει τους στόχους του. Η Tippy χρησιμεύει ως ένα τεράστιο κίνητρο, κάνοντας τη θεραπεία και διασκέδαση και ανταμοιβή για τα παιδιά με ένα ευρύ φάσμα δυσκολιών, συμπεριλαμβανομένων του συνδρόμου Down, των μαθησιακών δυσκολιών, της ΔΕΠΥ, και του αυτισμού. 
Για παράδειγμα, αν η Rossi εργάζεται στις λεπτές κινητικές δεξιότητες, θα μπορούσε να βάλει ένα παιδί να βουρτσίσει τα δόντια ή το τρίχωμα του Tippy, ή να χρησιμοποιήσει τσιμπίδα για να το ταΐσει. Το «παιχνίδι με τα έντομα» περιλαμβάνει να μαζέψει «φανταστικούς ψύλλους» (π.χ. κλωστές) από την πλάτη του κουταβιού του ασθενή. Επειδή το παιδί πρέπει να κρατάει το δοχείο για τους «ψύλλους»,  η άσκηση δουλεύει πάνω στον αμφίπλευρο συντονισμό – τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί και τις δύο πλευρές του σώματος ταυτόχρονα.
Μια άλλη λεπτή κινητική εργασία που αυξάνει επίσης την κεντρική δύναμη (του κορμού) περιλαμβάνει κοιλιακούς, με το παιδί να σηκώνεται για να πάρει και να δώσει ένα γλύκισμα στην Tippy κάθε φορά που κατεβαίνει στο πάτωμα. Αυτό επίσης έχει αποτελέσματα στην αισθητηριακή επεξεργασία, αφού «το άγγιγμα του γλοιώδους στόματος ενός σκύλου είναι ένα δύσκολο έργο, όταν έχετε απτική αμυντικότητα», λέει η Rossi. Η Tippy αγαπά να κρύβει τη μπάλα στο λάκκο, ενθαρρύνοντας τα παιδιά να σκάψουν για να τη βρουν. Δεν χρειάζεται να γνωρίζουν ότι παίρνουν απτική πληροφορία και αυξημένη επίγνωση του σώματος· απλώς αυτό προσφέρει επιπλέον διασκέδαση.
Αν η Rossi θέλει να εργαστεί πάνω στην αλληλουχία, στην τήρηση οδηγιών και στη μνήμη, θα βάλει το παιδί να πραγματοποιήσει μια σειρά από εντολές. Στην επόμενη συνεδρία, θα δει αν το παιδί μπορεί να τις θυμάται, και στη συνέχεια θα προσθέσει περισσότερες. “Τα σκυλιά ανταποκρίνονται στη δυνατή φωνή ενός ενήλικα,” λέει η Rossi, «αλλά επειδή η Tippy συνεργάστηκε με μικρά παιδιά που μεγαλώνουν, θα ανταποκριθεί ακόμη και σε ψιθύρους παιδιών», πράγμα που τα κάνει να αισθάνονται περηφάνια και αυτοπεποίθηση.
Τα σκυλιά εγκατάστασης είναι μόνο μία από τις δεκάδες κατηγορίες ζώων που χρησιμοποιούνται από έναν αυξανόμενο αριθμό γιατρών και θεραπευτών για να βοηθήσουν τα παιδιά με αναπτυξιακές, μαθησιακές και συμπεριφορικές δυσκολίες. Τα σκυλιά έχουν εκπαιδευτεί για πολλούς διαφορετικούς ρόλους, από το να βοηθούν απρόθυμους αναγνώστες, οι οποίοι αισθάνονται πιο άνετα να διαβάζουν φωναχτά σε ένα υπομονετικό, μη επικριτικό ζώο, μέχρι το να παρέχουν παρηγοριά σε όσους έχουν βιώσει μια καταστροφή. Τα σκυλιά, οι γάτες και άλλα κατοικίδια ζώα μπορούν να εκπαιδευθούν για επισκέψεις σε νοσοκομεία, γηροκομεία και εγκαταστάσεις παιδικής πρόνοιας, όπου μπορούν να δώσουν και να λάβουν αγάπη, προσφέροντας ικανοποίηση στο άρρωστο και μοναχικό άτομο. Μερικά δικαστήρια χρησιμοποιούν σκυλιά που έχουν εκπαιδευτεί για να παρηγορήσουν κακοποιημένα παιδιά που αντιμετωπίζουν τη δοκιμασία της κατάθεσης – και για να τους δώσουν μια θετική ανάμνηση από αυτήν την εμπειρία .

Κάνοντας βόλτα με άλογο

Τα άλογα παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια. Η ιπποθεραπεία, πουν προέρχεται από την ελληνική λέξη «ίππος» για το “άλογο”, είναι μια θεραπευτική στρατηγική που χρησιμοποιείται από τους φυσιοθεραπευτές, τους εργοθεραπευτές, τους λογοθεραπευτές σε μια  εξατομικευμένη θεραπευτική συνεδρία. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει παιδιά από 18 μηνών μέχρι ενήλικες με αναπτυξιακές καθυστερήσεις, βλάβες του εγκεφάλου, μαθησιακές δυσκολίες, αισθητηριακά προβλήματα, αυτισμό και άλλες δυσκολίες.
Υπάρχει, επίσης, η θεραπευτική ιππασία, που εποπτεύεται από έναν πιστοποιημένο εκπαιδευτή, η οποία βασίζεται στην φυσική απόλαυση της ιππασίας και της φροντίδας ενός αλόγου για να θέσει κοινωνικούς, συναισθηματικούς και σωματικούς στόχους ώστε τα παιδιά να μάθουν να κάθονται σωστά στην σέλα, να χρησιμοποιούν τα ηνία για να δώσουν εντολές στο άλογο, και να κάνουν μία βόλτα ιππεύοντας και στη συνέχεια ένα ανάλαφρο τρέξιμο που τους αφήνει συχνά ένα χαμόγελο, αν όχι γέλιο.
 “Μαζί με τον εκπαιδευτή, το θεραπευτικό πρόγραμμα απαιτεί τρεις εθελοντές: αυτόν που οδηγεί το άλογο και δύο «πλαϊνούς περιπατητές» που πλαισιώνουν τον αναβάτη, κρατώντας τα πόδια των λιγότερο ικανών ή σίγουρων και παραμένοντας κοντά για να εντοπίζουν εκείνους που μπορούν να ιππεύσουν πιο ανεξάρτητα.
Η οκτάχρονη Rose είναι ένας από τους ευτυχείς ιππείς. Όταν η κοπέλα από το Μπρούκλιν διαγνώστηκε στα 3 με ήπια προβλήματα αισθητηριακής επεξεργασίας και χαμηλό μυϊκό τόνο στα χέρια και τη μέση της, η μητέρα της, Catherine, χρειάστηκε μία μόνο βόλτα προς το στάβλο, για να την γράψει και να την ενισχύσει με τον εργοθεραπευτή και τον φυσιοθεραπευτή της. Πέντε χρόνια αργότερα, η Catherine αναφέρει ότι, “η Rose έχει μεγάλη αυτοκυριαρχία κατά την ιππασία. Συνήθως ένα πολύ ετοιμόρροπο κορίτσι, κάθεται ευθεία σαν πόρτα, όταν ιππεύει.Αυτό της δίνει μεγάλη αυτοπεποίθηση και ικανοποίηση.” Ακόμα καλύτερα: η Catherine βλέπει χαρά στο πρόσωπό της κόρης της, όταν αλληλεπιδρά με τα άλογα: «Νοιάζεται βαθιά για τα ζώα, ακόμα περισσότερο και από τους ανθρώπους. “Περίπου στα μισά της συνεδρίας της, η Rose αναλαμβάνει τα ηνία. 
Κάθε πτυχή του προγράμματος έχει σχεδιαστεί για να ωφελήσει τους συμμετέχοντες με συγκεκριμένους τρόπους. Για παράδειγμα, ο καλλωπισμός, ο έλεγχος και η οδήγηση του άλογου προωθούν «το δέσιμο με αυτό και την κατανόηση του ζώου και αυξάνουν την αισθητηριακή επίγνωση και μια «επαφή» με το άλογο. “Η μεταβολή του ρυθμού και της κατεύθυνσης, όπως και ο ελιγμός μεταξύ κώνων, “προκαλεί τον αναβάτη να μετατοπίσει το βάρος του ή της για να διατηρήσει τη θέση του, βελτιώνοντας τη μυϊκή δύναμη, την ισορροπία και τον ρυθμό.”
Μπάλες, παιχνίδια, και γεμισμένα ζώα, προσθέτουν στην εξίσωση, λέει ο Byrne. «Οι αναβάτες θα χρησιμοποιήσουν τα παιχνίδια για να παίξουν με τους πλαϊνούς περιπατητές, πετώντας τους αντικείμενα ενώ το άλογο περπατάει», εξηγεί. “Αυτό δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να αλληλεπιδρούν με άλλους, να ακολουθούν οδηγίες, να βοηθήσουν την ανάπτυξη μιας αίσθησης ισορροπίας πάνω στο άλογο, και να διασκεδάσουν.”

Χτίζοντας την αυτοπεποίθηση

Μια αίσθηση δεξιοτεχνίας είναι επίσης πολύ πολύτιμη για τα παιδιά με διαγνώσεις όπως η διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης, οι διπολικές, γνωστικές διαταραχές μάθησης, και ο αυτισμός, λέει ο Michael Kaufmann, διευθυντής του αγροκτήματος και της άγριας ζωής στο Green Chimneys, ένα θεραπευτικό ημερήσιο σχολείο και οικιστικό θεραπευτικό κέντρο στην επαρχία Putnam της Νέας Υόρκης. “Θα νιώσετε υπέροχα όταν ένα άλογο αρχίζει να σας ακούει”, σημειώνει. “Ένα άλογο 1.500 λιβρών όντως πάει όπου θέλετε να πάει, μπορείτε να το πείτε στους γονείς σας, και οι περισσότεροι από τους φίλους σας δεν το έχουν κάνει.”
Όμως, η συνεργασία με τα άλογα επίσης διδάσκει τα παιδιά πειθαρχία. «Πρέπει να αντέχετε στην απογοήτευση ώσπου να μάθετε», λέει ο Kaufmann. ” Θα πρέπει να κερδίσετε ένα ορισμένο επίπεδο εμπιστοσύνης και να ακούτε τις οδηγίες των ενηλίκων. Στον αχυρώνα, υπάρχουν σαφείς κανόνες και κώδικες συμπεριφοράς. Είναι τρεις οι μπάλες των σιτηρών, όχι δύο, ούτε τέσσερις . “
Πίσω στο Long Island, η μαμά Elizabeth Mullen λέει ότι οι απλές πράξεις του βουρτσίσματος και του ελέγχου των αλόγων έχουν μετριάσει την ιδεοψυναγκαστική διαταραχή της κόρης της, Bailey. “Αυτή η επαφή την έχει ήδη ηρεμήσει, ” λέει η Mullen για την εντεκάχρονη κόρη της. “Συνήθως της έπαιρνε δύο ώρες για να κοιμηθεί. Εντός τριών εβδομάδων συνύπαρξης με τα άλογα, ήταν αρκετά ήρεμη ώστε να κοιμηθεί μέσα σε μισή ώρα. “Φυσικά, και ο σκύλος εξυπηρέτησης αυτισμού του μικρού της αδελφού Cooper, ο Kirby,  σίγουρα την βοηθά.”
Αν και υπάρχει μικρή έρευνα για να υποστηρίξει τις θεραπευτικές ιδιότητες αυτών των προγραμμάτων, η χρήση των ζώων σε θεραπεία πηγαίνει πίσω στην αρχή της ψυχανάλυσης. Ο Sigmund Freud επέτρεπε στα δύο chow του (ράτσα σκυλιών), Lun και Jo – Fi, να συμμετέχουν στις συνεδρίες του, παραδεχόμενος με «απόλυτη ειλικρίνεια ότι συχνά βασιζόταν στην Jo – Fi να του παρέχει μια εκτίμηση της τρέχουσας ψυχικής κατάστασης του ασθενούς του.”

Πολλοί γονείς δεν χρειάζεται να πειστούν.
 Πάρτε ως παράδειγμα την Caroline, το κορίτσι που χρειαζόταν το σκυλί εγκατάστασης της εργοθεραπεύτριας Rossi για να κάνει τις οδοντιατρικές εξετάσεις της. Λίγο αργότερα, η κοπέλα έλαβε το δικό της σκύλο εγκατάστασης, ένα άλλο μαύρο Λαμπραντόρ που ονομάζόταν Zumi, για να την βοηθήσει με την κοινωνικοποίηση και την ηρεμία. Αρχικά η Zumi έλαβε τη θέση της Tippy στην καρέκλα. Αλλά όχι πια. Αυτές τις μέρες, η Caroline “μπορεί να πάει στον οδοντίατρο, με ή χωρίς τη Zumi!” λέει η Jaime. Δεν έχει καμία αμφιβολία για το ποιον πρέπει να ευχαριστήσει για αυτήν τη σημαντική πρόοδο: μία καλή της φίλη με υγρή μύτη, που κουνάει την ουρά και ονομάζεται Tippy.

Πηγή: Childmind.org